El bebé prematuro y la lactancia (III) - Obstucción, cisis de los tres meses y lactancia establecida



Como os comenté en el anterior post, después de superar la primera crisis de crecimiento, y cuando parecía que la cosa se "normalizaba", me apareció una obstrucción en el pecho izquierdo. La asesora en lactancia, Alba, me aconsejó que me tomara unos Probióticos, que si podía me fuera a dar una bañito al mar, que me aplicara frío en la zona y que usara el saca leches para intentar desobstruir el pecho. Al final, después de seguir todos los consejos de Alba, y de probar, entre otras cosas la postura del perrito para dar de mamar al peque tal y como indica Carlos Gonzalez en su libro sobre la lactancia Un regalo para toda la vida (libro que os aconsejo muchísimo), conseguí vaciar mi pecho. Me funcionó muy bien utilizar un peine de bebé, de estos que tienen bolitas en las púas, para masajear el pecho mientras me extraía leche con el saca leches. Al principio no salía ni gota, y el dolor era horroroso, pero finalmente empezó a salir toda la leche. En estos dos días lo pasé realmente mal, no tanto por el dolor que casi me impedía dormir porque no sabía como colocarme, sino porque la obstrucción la tuve en el "pecho bueno" (siempre hay uno que produce más leche que el otro) y el peque se quedaba con hambre y lloraba mucho al no salir casi ni una gota…Pero como todo, pasó, y a los dos días volvimos a disfrutar de la lactancia.

Pasamos también por la crisis de los tres meses. La más temida por mucha gente ya que es en esta etapa donde muchas madres abandonan la lactancia, ya que creen que ya no tienen suficiente leche para su hijo. Aquí os explica muy bien de que se trata esta crisis que aun siendo a los tres meses nosotros la pasamos a los 5 aproximadamente (3 meses de edad corregida pero 5 de edad real). Para mi, esta crisis fue mucho más fácil de sobrellevar, sobretodo porque ya sabía muy bien de que iba y no me asusté ni me alteré demasiado. Además fue muy cortita en comparación con la primera crisis que nos duró casi tres semanas...

Y así, a los 5 meses y medio más o menos, empezamos a sentirnos 100% cómodos con la lactancia y podemos decir que logramos establecer una lactancia materna exclusiva a pesar de todas las dificultades que conlleva tener un bebé prematuro y por cesárea. Orgullosa de mi misma, para que negarlo, y sobretodo orgullosa de mi pequeño guerrero que desde el primer minuto de su vida ha luchado como un Samurai. Seguimos usando pezonera, no he conseguido quitarla, pero esto ya no supone ningún impedimento ni para mi ni para mi peque…Voy intentado quitársela a ratos para ver si se engancha sin ella pero de momento no lo hemos conseguido, aunque seguro que tarde o temprano lo hacemos…(noticias de última hora ------> la noche anterior a la publicación de este post hemos hecho dos tomas sin pezonera !!!)

Para acabar quería dar nuevamente las gracias a Alba Padró ya que sin su ayuda no hubiéramos llegado hasta aquí. Le agradezco muchísimo a ella y a todas las asesoras de lactancia su apoyo a todas las madres que, como yo, en algún momento hemos necesitado una ayuda o consejo y han estado allí para informarnos y animarnos a seguir con la lactancia. Con su ayuda desinteresada hacen que cada día seamos mas la mujeres que aún en situaciones complejas y/o complicadas, y a pesar de los consejos de algunos pediatras o gente que opina sin saber, consigamos establecer una lactancia materna fantástica durante mucho tiempo. Gracias también al padre de la criatura, que en todo momento ha confiado en mi y en que podríamos conseguir una lactancia exclusiva, tal y como deseábamos, y que siempre ha estado a nuestro lado apoyándonos. Y gracias a toda mi familia que también han estado apoyando y animando, sin juzgar nuestra decisión. 

Y acabo de escribir este post feliz, al releerlo junto con los otros dos de esta semana. Feliz por lo que hemos conseguido en casa con la lactancia y más feliz aún al ver como crece nuestro hijo. Ya ha cumplido 6 meses y medio y justo este fin de semana hemos empezado con la Alimentación Complementaria. Veremos como evoluciona la cosa, ya os contaré.

Que acabéis de pasar una fantástica semana y mejor fin de semana!!!


foto de matheu_es

Com us vaig comentar en l'anterior post, després de superar la primera crisi de creixement, i quan semblava que la cosa es "normalitzava", va aparèixer una obstrucció al pit esquerre. L'assessora en lactància, Alba, em va aconsellar que em prengués uns Probiòtics, que si podia anés a donar-me un banyet al mar, que m'apliqués fred a la zona i que utilitzés el llevallet per intentar desobstruir el pit. Al final, després de seguir tots els consells d'Alba, i de provar, entre altres coses la postura del gosset per donar de mamar tal com indica Carlos Gonzalez al seu llibre sobre la lactància Un regalo para toda la vida (llibre que us aconsello moltíssim), vaig aconseguir buidar el pit. Em va funcionar molt bé utilitzar una pinta de nadó, d'aquestes que tenen boletes a les pues, per fer massatges al pit mentre em treia llet amb el levallet. Al principi no sortia ni gota, i el dolor era horrorós, però finalment va començar a sortir tota la llet. En aquests dos dies ho vaig passar realment malament, no tant pel dolor que gairebé m'impedia dormir perquè no sabia com posar-me, sinó perquè l'obstrucció la vaig tenir al "pit bo" (sempre n'hi ha un que produeix més llet que l'altre) i el petit es quedava amb gana i plorava molt al no sortir gairebé ni una gota ... 
Però com tot, va passar, i als dos dies vam tornar a gaudir de la lactància. 

Vem passar també per la crisi dels tres mesos. La més temuda per molta gent ja que és en aquesta etapa on moltes mares abandonen la lactància perquè creuen que ja no tenen prou llet per al seu fill. Aquí us explica molt bé de que es tracta aquesta crisi que tot i ser als tres mesos nosaltres la vem passar als 5 aproximadament (3 mesos d'edat corregida però 5 d'edat real). Per a mi, aquesta crisi va ser molt més fàcil de suportar, sobretot perquè ja sabia molt bé de què anava i no em vaig espantar ni em vaig alterar massa. A més va ser molt curteta en comparació amb la primera crisi que ens va durar gairebé tres setmanes ... 

I així, als 5 mesos i mig més o menys, comencem a sentir-nos 100% còmodes amb la lactància i podem dir que em aconseguir establir una lactància materna exclusiva malgrat totes les dificultats que comporta tenir un nadó prematur i per cesària. Orgullosa de mi mateixa, perquè negar-ho, i sobretot orgullosa del meu petit guerrer que des de ben menut a lluitat com un Samurai. Seguim utilitzant mugronera, no he aconseguit treure-la, però això ja no suposa cap impediment ni per a mi ni per al meu petit... Vaig intentat treure-la a estones per veure si s'enganxa sense ella però de moment no ho hem aconseguit, encara que segur que tard o d'hora ho fem .... (noticies d'ultima hora------>la nit anterior de la publicació d'aquest post hem fet dues preses sense mugronera!!! )

Per acabar volia donar novament les gràcies a Alba Padró ja que sense la seva ajuda no hauríem arribat fins aquí. Li agraeixo moltíssim a ella i a totes les assessores de lactància el seu suport a totes les mares que, com jo, en algun moment hem necessitat una ajuda o consell i han estat allà per informar-nos i animar-nos a seguir amb la lactància. Amb la seva ajuda desinteressada fan que cada dia siguem més les dones que ot i que en situacions complexes i / o complicades, i malgrat els consells d'alguns pediatres o gent que opina sense saber, aconseguim establir una lactància materna fantàstica durant molt de temps. 
Gràcies també a pare de la criatura, que en tot moment a confiat en mi i en què podríem aconseguir una lactància exclusiva, tal com desitjàvem, i que sempre ha estat al nostre costat recolzant-nos. I gràcies a tota la meva família que també han estat recolzant i animant, sense jutjar la nostra decisió. 

I acabo d'escriure aquest post feliç, al rellegir-lo juntament amb els altres dos d'aquesta setmana. Feliç pel que hem aconseguit a casa amb la lactància i més feliç encara al veure com creix el nostre petit. Ja ha fet 6 mesos i mig i just aquest cap de setmana hem començat amb l'Alimentació Complementària. Veurem com evoluciona la cosa, ja us explicaré. 

Que acabeu de passar una fantàstica setmana i millor cap de setmana !!!


1 comentario

  1. wow que maravilla encontrar este post en mi busqueda de entender el momento por el que pasa mi bebé. Al igual que tu, mi beba es prematura, nacio de 33 semanas con 1540 de peso. Esta hoy en su tercera semana de edad corregida, dos meses y una semana de edad cronologica y vamos en el proceso. Rico saber que eres artista; yo soy fotógrafa. Saludos desde Colombia. Karoll Berty

    ResponderEliminar

© galiana street
Maira Gall